Translated from the Malayalam by Ra Sh
When a dalit writes a poem,
a forefather with matted hair is
seized by frenzy, drumming his udukku.
The blind Godmother black as Goddess Kali
howls out a song that splinters the heart of the earth.
The words sowed like the seeds of small pox
fester, boils on bodies.
lines crawling on the ground roar like
the hunch backed one-breasted Goddess
with a sharp hump on her back.
Noon-time lunacies broil like a severe sun’s glare
and cry out – take us away take us away.
curses upon curses rattle in the small mud pots of
relentless pain till they are thrown at poetry
and shattered.
When a dalit is seized by poetry
and dances in a frenzy, God is stunned.
digs a hole in the ground,
lies in wait for the head pulayan’s palm,
a seed which germinates in the hands
that never stopped feeding
till they went to waste.
When a dalit writes a poem,
time stands still.
Time pleads, “please also, give me a word”.
The word, the earth, the sky, the netherworld,
antiquity, grandeur, the world and the life
stand erect in the wind as one shoot of paddy,
a shoot born from a single mother.
__
Dalit – `broken men’ or the downtrodden ones, outcastes, whose status is the lowest in the Hindu religion. Lowest castes who are Untouchables.
Udukku – a small hand-held drum.
Very good
I translated it into Kannada. Thanks.
ದಲಿತನೊಬ್ಬ ಕವನ ಬರೆದಾಗ
ದಲಿತನೊಬ್ಬ ಕವನ ಬರೆದಾಗ
ಜಟೆಗಟ್ಟಿದ ಕೂದಲ ಆತನ ಪುರಾತನನೊಬ್ಬ
ಉನ್ಮಾದದಲ್ಲಿ ತನ್ನ ದುಡಿ ಬಾರಿಸುತ್ತಾನೆ
ಕಾಳಿ ದೇವಿಯಂತೆ ಕರ್ರಗಿನ ಕುರುಡಿ ಅಜ್ಜಿ
ನೆಲದ ಗುಂಡಿಗೆ ಸೀಳುವಂತಹ
ಹಾಡೊಂದನ್ನು ಊಳಿಡುತ್ತಾಳೆ
ಸಿಡುಬಿನ ಬೀಜಗಳನ್ನು ನೆಟ್ಟಂತೆ ಪದಗಳು
ಕೊಳೆಯುತ್ತವೆ ವೃಣವಾಗಿ ದೇಹಗಳ ಮೇಲೆ
ಬೆನ್ನ ಮೇಲಿನ ಗುಬುಟು ಗೂನಿನ
ಒಂಟಿ ಮೊಲೆಯ ಗೂನು ಬೆನ್ನ ದೇವತೆಯಂತೆ
ನೆಲದ ಮೇಲೆ ತೆವಳುವ ಗೆರೆಗಳು ಗರ್ಜಿಸುತ್ತವೆ
ನಡುಮಧ್ಯಾಹ್ನದ ಹುಚ್ಚುಗಳು ಪ್ರಖರ ಸೂರ್ಯನಂತೆ ಕುದಿಯುತ್ತವೆ
ಮತ್ತೆ ಭೋರಿಡುತ್ತವೆ – ನಮ್ಮನ್ನು ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗು, ದೂರ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗು
ಕೊನೆಯಿರದ ನೋವುಗಳ ಚಿಕ್ಕ ಮಣ್ಣಿನ ಕುಡಿಕೆಗಳಲ್ಲಿ
ಒಂದರ ಮೇಲೊಂದು ಶಾಪ ಸರಣಿಗಳು ಬಡಬಡಿಸುತ್ತವೆ
ಕೊನೆಗೆ ಅವನ್ನು ಕವಿತೆಯ ಕಡೆಗೆ ಎಸೆದು
ಅವು ಛಿದ್ರಗೊಳ್ಳುತ್ತವೆ
ದಲಿತನೊಬ್ಬನಿಗೆ ಕವಿತೆಯ ಗರ ಬಡಿದು
ಅವನು ಮತಿಗೆಟ್ಟು ಕುಣಿದಾಗ ದೇವರು ದಿಗ್ಭ್ರಮೆಗೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ
ನೆಲದಲ್ಲಿ ಹಳ್ಳ ಕೊರೆದು
ಮುಖ್ಯ ಹೊಲೆಯನ ಅಂಗೈಗಾಗಿ ಕಾಯುತ್ತ ಮಲಗುತ್ತಾನೆ
ಕೈಗಳಲ್ಲಿ ಚಿಗುರೊಡೆಯುವ ಬೀಜ
ಕೊನೆಗೆ ವ್ಯರ್ಥವಾಗಿ ಹೋಗುವವರೆಗೂ
ಉಣಿಸುವುದನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸದ ಕೈಗಳು
ದಲಿತನೊಬ್ಬ ಕವನ ಬರೆಯುವಾಗ
ಸಮಯ ಸ್ಥಬ್ಧವಾಗುತ್ತದೆ
ಸಮಯ ಅಂಗಲಾಚುತ್ತದೆ ‘ದಯವಿಟ್ಟು ನನಗೊಂದು ಪದ ಕೊಡು’
ಪದ, ಭೂಮಿ, ಆಕಾಶ, ಪಾತಾಳ ಲೋಕ
ಪ್ರಾಚೀನತೆ, ಭವ್ಯತೆ, ಜಗತ್ತು ಮತ್ತು ಬದುಕು
ಗಾಳಿಯಲ್ಲಿ ನೆಟ್ಟಗೆ ನಿಮಿರಿ ನಿಲ್ಲುತ್ತದೆ
ಭತ್ತದ ಒಂದು ಪೈರಿನಂತೆ
ಒಂಟಿ ತಾಯಿಯ ಗರ್ಭದಲ್ಲಿ ಜನಿಸಿದ ಪೈರಿನಂತೆ.
***
ಮಲಯಾಳಂ ಮೂಲ ಸುಧೀರ್ ರಾಜ್
ಇಂಗ್ಲಿಷಿಗೆ ರಾ ಶಾ
ಕನ್ನಡಕ್ಕೆ ಪ್ರತಿಭಾ ನಂದಕುಮಾರ್
Tight poem I felt it as well as read it